Wosrjedź žarowanja dźeržimy so slubjenja, zo maja ći, kotřiž su w Knjezu wusnyli, wěčne žiwjenje. Njech tuta nadźija twoju wutrobu rozswětluje a měr přinjese.

Naše sprawne sobužarowanje w tutym času žarowanja. Njech wěstosć zrowastanjenja nam tróštuje, přetož wěmy, zo Knjez duše zemrětych do swojeju rukow wozmje.

W tutych ćežkich hodźinach rozžohnowanja chcemy so dźeržeć na slubjenje wěčneho žiwjenja, kotrež je nam přez našu wěru darjene. Njech Boži měr twoju wutrobu wobdawa a tróšt w tutym zrudnym času daruje.

Zhubjenje [mjeno njeboh wosoby] je zhromadna zrudoba, kotraž nas zwjazuje. W tutym času rozžohnowanja steju ći poboku a sćelu ći wjele mocow a tróšta. Njech je lubosć, kotruž je [mjeno njeboh wosoby] wuprudźała, w našich wutrobach dale žiwa.

W ćichim sobužarowanju chcu ći moje sprawne sobužarowanje wuprajić. [mjeno njeboheje wosoby] budźe w našich myslach a modlitwach dale žiwy/a, a smy tu, zo bychmy će w tutym ćežkim času podpěrali.

W času zhubjenja su słowa husto bjezmócne. Přiwšěm chcu ći swoje hłuboko začuwane sobužarowanje wuprajić. [mjeno njeboh wosoby] budźe w našich wutrobach dale žiwy / žiwa, a jeho / jeje slědy wostanu na přeco.

Z hłubokim sobučućom a sprawnym sobužarowanjom chcu ći w tutym ćežkim času swoju podpěru poskićić. Zhubjenje ... je bolostne a ja steju w myslach a modlitwach pódla tebje.