W Božim mjenje buštaj dźensa zjednoćenaj. Njech je jeho přitomnosć we waju mandźelstwje čujomna a waju wjedźe w lubosći, wjeselu a pokoju.

Njech steji waše mandźelstwo na krutym Božim zakładźe. Hdyž wichory přińdu, wostanje waju lubosć kruta, podpěrana wot Božeje njepowalneje mocy.

Wjele zboža ke kwasej! Njech waju lubosć z kóždym dnjom rosće, so pohłubši a was k najrjeńšim wokomikam waju žiwjenja wjedźe. Njech je waju mandźelstwo dołhi, zbožowny puć połny lubosće, zrozumjenja a zhromadneho wjesela. Wšitko dobre za waju zhromadny přichod!

Waju mandźelstwo je kaž krasna zahroda, kiž chce hladana a pěstowana być. Njech waju lubosć kćěje a so wuwije kaž najrjeńše kwětki.

Wjele zboža ke kwasej! Njech waju lubosć was přez wyšiny a hłubiny žiwjenja njese a njech sej w kóždym wokomiku mjez sobu bliže přińdźetaj.

W lubosći namakamy sylnosć, zo bychmy wichory žiwjenja přetrali. Njech so mjez sobu stajnje we wichoru dźeržitaj a w słóncu smějtaj.

Wosrjedź kwětkow a lubosće staj dźensa zwjazk za wěčnosć zawjazałoj. Njech je waju lubosć runje tak sylna a wobstajna kaž ocean.

Wjele zboža k waju kwasej! Njech je tuta jězba žiwjenja k dwěmaj wot lubosće, respekta a zhromadneho rósta charakterizowana.