Wej stej źinsa we Bóžem mjenju zwězanej. Žycym(ej) wama, aby wej jogo woplěwanje we waju manźelstwje cułej a aby waju wjadł we lubosći, wjaselu a měrje.

Daś waju manźelstwo stoj na twardem, wěstem załožku, ako Bog jo. Gaž se zwignjo wichaŕ, ga wóstanjo waju lubosć kšuta a Bóža wjelika móc buźo ju woplěwaś.

Wutšobne glukužycenja k swajźbje! Daś waša lubosć z kuždym dnjom rosćo, dłymjejša a was k nejrědnjejšym wokognuśam wašogo žywjenja wjeźo. Daś jo wašo manźelstwo dłujka, glucna droga połna lubosći, rozměśa a zgromadneje radosći. Wšo dobre za waš zgromadny pśichod!

Waju manźelstwo jo ako kšasne gumno, ako co byś wótwardowane a kubłane. Daś waju lubosć kwiśo a rosćo kaž nejrědnjejše kwětki.

Wutšobne glukužycenje k swajźbje! Waju lubosć njas waju pśez wušyny a doły žywjenja, a wej pśibližajtej se ku se wobstawnje.

We lubosći namakajomy móc, aby wichory žywjenja pśetrali. We štormje źaržtej jaden drugego a pśi słyńcu smjejtej se gromaźe.

Srjejź struskow a lubosći stej wej źinsa stupiłej do manźelskego zwěstka, ak dej traś nimjernje. Daś waju lubosć jo rowno tak mócna a wobstawna kaž ocean.

Wutšobne glukužycenje k waju swajźbje! Lubosć, respekt a gromadu-rosćenje deje waju pśewóźowaś na tom drogowanju pó dwěma.